Są takie sytuacje, kiedy wydaje nam się, że wszystko straciło sens,ale to nie prawda. Zawsze jest jakies wyjscie, jakas przyszłość.

Karolina Wilczyńska

Weekend okazał się huśtawką emocjonalną, w piątek do połowy dnia jakoś nie miałam humoru, potem po pracy udało mi się zrelaksować, uciec od problemów grając w siatkówkę, było niesamowicie i nawet Asia zapytała, czy chcę z nia byc w drużynie na turnieju, który jest w niedzielę, ja co prawda nie zamierzałam brac w tym roku w żadnych rywalizacjach, dlatego, że pod koniec czerwca dopiero do nich dołączyłam, ale z racji tego, że wakacje postanowiłam wychodzić z mojej strefy komfortu, bez żadnego namysłu się zgodziłam. I moje skrzydła urosły, cieszę się jak ktoś mnie docenia, dostrzega i pomimo tego, że krótko się znamy to tworzymy zgrany siatkówkowy zespół. Choć śmieje się sama do siebie, że jestem troszkę egoistką, bo jak wejdę na pole siatkówkowe, to ciężko mnie zgonić i szybko lece sie napić wody i wracam na swoje miejsce. Na szczęście druga siatkówka niedługo będzie naprawiona, więc nie będzie wyścigu kto pierwszy na polu ten gra. Wieczorkiem po siatce spotkałam się w tym samym parku z przyjaciółką i jej dwuletnią córeczką, trochę posiedziałyśmy i później fajnie mi się trafiło, bo odwiozła mnie do domu, wiec po nocy nie musiałam wracać moją hulajnogą.

Wczorajszy dzień (sobota) był wspaniały, do domu wróciłam przed 24. Od razu po pracy pojechałam z moją mamą i Oro (jej pieskiem) nad ocean i zostałyśmy tam do późna, co prawda celem było zobaczyć zachód słońca, ale niestety wieczorem zrobiło się bardzo pochmurno, więc nic nie było widac, ale warto było jechać, pochodzić sobie po piasku, pospacerować w wodzie, idealnie. Uwielbiam wodę i mogłabym być tam codziennie. Oro również sie wyszalał, choć był cały w piachu widac bylo ze się cieszy. Oczywiscie aparat miałam ze sobą więc będą zdjęcia. Druga część niebawem. 

Klara