Ograniczenia istnieją tylko w Twoim umyśle, na świecie wszystkiego jest pod dostatkiem.

Nikodem Marszałek

Co prawda miałam tu bywać częściej, a jakoś wypada tak, że jestem dwa razy w tygodniu w soboty i środy, ale dobrze mi z tym. Czas próbuje wykorzystywać jak najbardziej kreatywnie jak tylko się da i oczywiście dołączam do tego aktywność fizyczną, więc jest również zdrowo i aktywnie.

We wtorek udało mi się pojechać nad jezioro i w góry i bardzo się cieszę, bo wreszcie 'odkurzyłam' mój rower i po dwóch latach znowu na niego wsiadłam i udalo mi się zrobić 45km z czego jestem na prawdę zadowolona, bo sporo nie jedziłam, więc trochę bałam się tak dalekiej trasy. Ale zgodnie z moją wakacyjną zasadą 'robię rzeczy nie wygodne i wychodzę z mojej strefy komfortu' z rana we wtorek się ogarnęłam, spakowałam plecak, jedzenie, ubrania na zmiane gdyby pogoda się zmieniła i ruszyłam. Trasa nie była bardzo trudna, ale jakoś w połowie miałam małe zwątpienie, myślę, że głównie dlatego, że tyłek mi zaczynał wysiadać i mnie strasznie bolał i miałam wybór albo zawrócić albo dojechać na wyznaczone miejsce, a potem wrócić pociągiem i wypełnić kolejny punkt ' jazda pociągiem z rowerem' bo w Szkocji jeszcze nie mialam okazji. Było wspaniale jechać przez lasy, jeziora, koło rzeki albo po prostu po ścieżce rowerowej. Choć na początku nie mogłam rozkminić przerzutki i chyba z daleka to było widać, że w trakcie drogi jakiś nieznajomy pan jechać z naprzeciwka i powiedział mi, żebym zmieniła przerzutkę na wyższą i faktycznie na trochę było lepiej, bo wygodniej się jechało, ale niestety pośladki mnie strasznie paliły i teraz wiem, że koniecznie muszę zainwestować w lepsze i wygodniejsze siodełko, bo to niestety mam za twarde i mimo dodatkowej ala poduszki wciąż jest niewygodne. Także człowiek uczy się całe życie na swoich błędach. Jak dojechałam to poczułam ogromną radość, satysfakcję, wdzięczność, że wyruszyłam w nieznane tereny bo nigdy nie jechałam tą trasą, a zawsze chciałam tylko wynajdywałam zawsze wymówki, że nie warto albo nie dam rady. A tym razem pomimo tego, że jedna osoba zwątpiła i pokręciła nosem jak powiedziałam o wyprawie, to i tak się nie poddałam. Wiadomo na początku było trochę przykro, bo jest to bliska osoba, ale cieszę się, że przyjaciele okazali mi wsparcie oraz ogromnie dziękuje za cudowne słowa od Was tutaj na blogu. Jestem przeszczęśliwa jak czytam komentarze, czuje jak rosną mi skrzydła i jeszcze bardziej nabieram energii. Dziękuje, że jesteście <3

Myślę, że podziele ten post na dwie części i dziś pokażę Wam drogę, którą jechałam nad jezioro i pobliskie widoczki oraz klimatyczne miejsce gdzie zrobiłam przerwę.

I nawet spotkałam łąbędzia z małymi :)

Klara