Wierzę, że każdy z nas może uczynić ze swojego życia cudowną podróż. Każdy ma w sobie potencjał.

Eric Bertrand Larssen

Ostatnie dni były wspaniałe, tyle się działo, że nie wiem od czego zacząć. W sobotę spontanicznie wybrałam się hulajnogą nad jezioro na zachód słońca i przy okazji tym sposobem zrobiłam 11 km hulajnogą, pierwszy raz tyle kilometrów za jednym razem.

W niedziele byłam dwa razy nad wodą, raz z Sebkiem, a potem spontanicznie pojechałam nad ocean z mamą, bratem i Oro(ich pieskiem) pociągiem i powiem Wam, że było cudownie i choć byliśmy tylko parę godzin, wyszalałam się, poskakałam przez falę, pochodziłam na boso po piasku i po trawie, pobiegałam za Oro, puszczałam bańki mydlane i śmiałam się jak Oro je łapał i je zjadał, normalnie jak dziecko. Brakowało mi takiego szaleństwa, takiej spontaniczności i rezerwowania pociągu 3 godziny przed podróżą, tej niepewności, gdzie na styk zdążyliśmy na autobus, a potem szybkim krokiem wsiedliśmy do pociągu. I pomyślałam, że chciałabym choć co dwa tygodnie pojechać gdzieś tak przed siebie, nawet w miejsce gdzie już byłam, wrócić późno do domu, nacieszyć się pogodą, dniem i teraz dopiero po latach zaczęłam tak na prawdę doceniać rodzinę i uwielbiam moją mamę, że nie trzeba jej przekonywać tylko rzucam tekst 'jedziemy nad ocean' a moja mama się zgadza, pomimo tego, że jest w trakcie przeprowadzki i ten dzień mogłaby przeznaczyć na pakowanie. Także już wiem skąd moje 'szlajanie się, podróżowanie i chęć wycieczek' mam to po mojej mamie, tak samo jak spacerowanie i nabijanie kilometrów choć człowiek mógłby wsiąść w autobus i szybciej znaleźć się na miejscu, uwielbiam to, że moja mama też ma w sobie nutkę szaleństwa i spontaniczności i nie było dla niej problemu spacerować po Wrocławiu noca i wracania do hotelu przed 23. Takie przemyślenia mnie złapały, mimo tego, że moja relacja z mamą przechodziła różne etapy, niezgodności, niezrozumienia itd teraz mam wrażenie, że jest coraz lepiej tym bardziej, że możemy razem same podróżować i jeszcze bardziej umacniać naszą relację, tak jak polecieliśmy do Polski na 5 dni w czerwcu :)

Mam dużo zdjęć, nie wiem od czego zacząć, więc zacznę od środka i pokaże Wam cudowną pogodę nad oceanem i moje szaleństwa wodne, wszystkie zdjęcia (ze mną) robił mój brat, który też miał niezłą zabawę, bo później on szalał a ja robiłam mu zdjęcia, więc się wymienialiśmy rolami.

\

I mimo tego,że w listopadzie stuknie mi 25 lat, ja wciąż 'zachowuje się jak dziecko'/jestem dziecinna, cieszę się z małych rzeczy takich jak skakanie przez falę czy wodne skoki, zachwycam się słońcem,ciepłym piaskiem, puszczam bańki mydlane i dobrze mi z tym, czuję się bardzo szczęśliwa i mam nadzieję, że ten stan zostanie u mnie jak nadłużej. 

Klara