Podróż jest stanem stopniowego uwalniania duszy. Rozpoczyna się oddaleniem od miejsca, gdzie codzienność wymaga kontrolowania myśli, racjonalnego podejmowania decyzji, przewidywania konsekwencji i używania odpowiednich słów.

 Beata Pawlikowska

 

 

Wybaczcie, ale brak czasu i mnie dopadł. Miałam bardzo pracowite tygodnie, codziennie wyjeżdżałam z domu o 8,a wracałam po 22. Ledwo się ogarnęłam, a już musiałam iść spać, żeby wstać kolejnego dnia o 7. A to pomaganie Natalii przy jej maluszkach, a to moja praca : opiekowanie się dwójką dzieci, więc od razu po skończeniu collegu, jechałam dwoma autobusami, więc czas bardzo pędził. Ale mniejsza. Mam nadzieję, że kolejne tygodnie będą luźniejsze, bo chciałabym wrócić do biegania od marca.

Przechodząc do sedna sprawy. Dzisiaj kolejna porcja zdjęć z Teneryfy, tym razem będzie to relacja drugiego dnia.

Przywitało nas słoneczko, które kilka godzin skryło się za chmurami, ale dzięki temu mogliśmy zobaczyć coś innego, coś czego nie widać, kiedy jest słońce. Nawet w taki dzień, to miejsce miało swój klimat. Wyruszyliśmy na odkrywanie i zwiedzanie nowych miejsc, szukanie jakiś sklepów, gdyż byliśmy na self-catering-u. Z czego bardzo byliśmy zadowoleni, bo mogliśmy popróbować wielu hiszpańskich produktów i Aneta świetnie gotuje, więc więcej było wiele plusów, tym bardziej, że częściej nie było nas w hotelu niż byliśmy więc powroty na posiłki by kompletnie nam nie odpowiadały. Tego dnia praktycznie spacerowaliśmy wzdłuż naszego wybrzeża i oceanu. Ciekawie było chodzić w krótkich spodenkach i bluzce na ramiączkach w lutym, wiedząc, że w Glasgow jest wtedy -5 i opady śniegu. U nas było koło 20. A potem z każdym dniem coraz więcej.

 Droga z lewej i prawej strony wykonana w tym samym momencie. 

Lewa (Ocean Atlantycki) a prawa (okolice Wulkanu).



Ocean Atlantycki !

Klara