Nawet próbując dogonić czas i tak go nie dogonimy...

me

 

 

Dokładnie miesiąc temu siedziałam w samolocie i leciałam do Polski na 2 tygodnie urlopu, wypoczynku, a także zwolnienia od szybkości życia. Nie wiem jak to jest, ale będąc tu w Wielkiej Brytanii czas leci mi na prawdę w bardzo szybkim tempie, dzień za dniem po prostu miga. Nie wiem czy to tylko moje odczucie, czy po prostu tak jest. Często mam wrażenie, że życie ucieka mi przez palce, dosłownie.

 

Ostatnio nawet zaczęłam zarywać noce, chodziłam spać między 2 a nawet 4, ale do jakiś szczególnych wniosków niestety nie udało mi się dojść, minusem takiego trybu życia jest to, że człowiek odsypia w dzień, więc błędne koło się zamyka, bo zamiast wstać normalnie jak człowiek ok. godziny 8 albo nawet wcześniej, ja wstaje 10 albo 11 , a na 12 mam do pracy więc praktycznie ranka w ogóle nie mam.

 

 

Z pozytywnych rzeczy, udało mi się wreszcie porządnie zacząć 6 tygodniowe wyzwanie szpagatowe i od 10 lipca codziennie robię 36 minutowe rozciąganie specjalnie do tego przeznaczone, z tego co czytałam, to może tak być, ,że albo uda mi się zrobić wcześniej, albo nawet później. Wszystko zależy od rozciągnięcia człowieka, od wieku i ogólnie od sprawności fizycznej. Więc jestem dobrej myśli, ze mimo tego, że mam skończone 21 lat w tym roku osiągnę jedno ze swoich marzeń i zrobię szpagat.

 

 

Zaległości zdjęciowe nadal są, więc kolejna część Polski :)

 

 

 najlepsze truskawki tylko u Sylwii <3



i mała zapowiedź kolejnego postu :)

Klara