Życia nie mierzy się ilością oddechów, ale ilością chwil, które zapierają dech w piersiach.

Maya Angelou

Dzień Kobiet powrócmy do niego jeszcze raz :) Nieco spóźniony post, ale będzie,  muszę mieć pamiątkę, tym bardziej, że pierwszy raz w życiu miałam taki rewelacyjny ten dzień i chcę zatrzymać tą niepowtarzalną chwilę, by móc kiedyś przeczytać i wrócić myślami to tego.

Dzień zaczął się magicznie, z racji tego, że zrobiłam sobie wagary w collegu mogłam pospać sobie dłużej i nigdzie się nie śpieszyć, pobudka była mega, bo Sebek obudził mnie z kwiatami i ferrero rocher więc bardzo przyjemne i miłe uczucie.

Potem pojechaliśmy na wycieczkę, którą zaplanowaliśmy kilka dni wcześniej i mieliśmy zrobić też bieg na około tego parku, przygotowani i ubrani na sportowo, wszystko wydawało się idealnie, zanim ja oczywiście nie wpadłam w błoto (normalka cała ja ), więc byłam ostro uwalona, bo zamiast iść jak czlowiek po dosyć suchym terenie, ja schodziłam z góry trzymając się gałęzi, i nie wiadomo kiedy się poślizgnęłam i zjechałam, brawo ja, chociaż było śmiesznie, śmiałam się do Sebka, że ze mną jego życie jest bardziej ekscytujące bo jak nie wpadnę w lodowatą rzekę, to wyląduje w błocie.  A najśmieszniejszym faktem było to, że po tym parku mieliśmy jechać na od razu do taty Sebka na obiad, więc musieliśmy zmienić plany bo oczywiście siarą byłoby to, gdybym pojechała taka "czysta inaczej"

W tym samym parku zahaczyliśmy o mini zoo, ze słodkimi zwierzątkami i dosyć małymi.

Pojechaliśmy do domu szybko się przebrać i nie poddając się ruszyliśmy do innego parku nad jeziorko pobiegać, tak niechcący udało nam się 5.15 km. Więc spontaniczość w takich sytuacjach jest bardzo dobra.

Wieczorkiem pojechaliśmy na obiad do Sebcia taty, a później byłam u Julki i dostalam kawałek ciasta z okazji Dnia Kobiet więc cały dzień zaliczam jako udany :)

Klara