Nie jestem chory, tylko zmęczony. Zmęczony samotnością...

Gillian Shields – Nieśmiertelny

Przerażają mnie puste ściany, ta cisza wszędzie. I choć powinnam cieszyć się z dodatkowych wolnych dni (dalej w collegu nauczyciele strajkują) , ja nie mogę się odnaleźć. Coraz bardziej dobija mnie samotne siedzenie w domu, zupełnie nie radzę sobie z tym, idę na łatwiznę i po prostu uciekam, tak jak wczoraj od razu po collegu pojechałam do Asi na cały dzień i dzięki temu po prostu przeżyłam i dodatkowo miło spędziłam dzień i wreszcie mogłam wylać z siebie większość moich rozkmin zyciowych. I okazało się, że Asia reaguje tak samo jak ja więc rozumiałyśmy się doslownie bez słów.

Jak to jest, że będac singielką,  samotne podróże i spędzanie czasu sprawia przyjemność, wielką radość, a jak człowiek jest w związku to samotność jest bardzo męcząca i często łzy same lecą bez powodu. Człowiek za szybko przyzwyczaja sie do najlepszego, szczególnie mam wrażenie kobiety, a potem nie mogą się odnaleźć w życiu i po prostu za mocno tęsknią albo są zbyt wrażliwe, Mam nadzieję, że niebawem przywyczaje się do nowego systemu pracy Sebka i tego, że nie zawsze nasze wolne dni się pokrywają. Narazie jest to dla mnie zbyt trudne...

Po prostu emocjonalnie nie daję rady. 

Mówią, że kobiety same sobie wynajdują problemy, może faktycznie coś w tym jest. Często nie potrafią zaakcetować sytuacji i ruszyć z miejsca i nie potrzebnie się nakręcąją i przy tym dołują. Do tego dołaczyć wszelkie obrażania, oczekiwania, a później rozczarowanie i klap, zamykanie się w sobie i słynne "spoko".

A tymczasem jadę się gdzieś przejechać na rowerze i spróbuje nie myśleć, tylko cieszyć się piekną pogodą i słoneczkiem. Muszę do 15 zorganizować sobie czas, bo potem  na szczęście idę do pracy...

Dalsza część Safari i zwierzątek :)

uśmiech lamy , radość z leżenia na trawie i slonku :)

Klara