Poczuj biały puch, beztrosko się uśmiechnij, rozkoszuj się śniegiem i ciesz się nim jak dziecko...

me

Uwielbiam śnieg, od dziecka zima była moją ulubioną porą roku, budowanie igla, śnieżne bitwy, zaspy, jazda na sankach i na jabłku, lodowiska i ślizganie się 'na butach' jak zamknę oczy to potrafię przywołać bardzo szczegółowo te wspomnienia, ile bym dała, żeby choć przez chwilę mieć śnieg po kolana albo nawet jeszcze większy, żeby nie marznąć zimą i cieszyć się nią przez cały dzień. W Szkocji w tym roku (w tamtym już mamy 2018) zima trwała zaledwie 4 dni, ale za to sypnęło porządnie śniegiem, nawet z Sebkiem udało nam sie ulepić bałwana wyższego ode mnie(będzie w następnym poście), więc mieliśmy niesamowitą zabawę jak i za równo wyzwanie. Szkoda, że tak szybko przyszły deszcze, a nawet można rzec ulewy i po śniegu nie zostało kompletnie nic, czy jeszcze spadnie nie wiem, ale bardzo się nim nacieszyłam, porobiłam zdjęcia i tak poczułam się jak dziecko.

I właśnie będą w pięknej mroźnej attmosferze nachodziły mnie przemyślenia, powiedzcie jak to jest, będąc dzieciakami potrafiliśmy w zimę być cały dzień na dworze, nie przeszkadało nam to, że marzniemy, (czy wtedy nie odczuwaliśmy tak zimna jak dorośli?! ) Ja byłam zaledwie dwie godziny nad jeziorkiem i myślałam, że normalnie się zamrożę, było pięknie, klimatycznie i mimo tego, że byłam ciepło ubrana, chodziłam to i tak trzęsłam się z zimna (choć nie jestem zmarzluchem). 

I tak było pięknie, śnieg spadł 26 grudnia i utrzymał się do 30 grudnia.

 najpiękniejszy poranek, widok z mojej sypialni :)

trzeba było wykorzystać śnieg z dachu auta :)

c.d.n

• Klara