Nie potykają się tylko Ci, którzy nie chodzą.

Richard Paul Evans

I  witam wszystkich w sierpniu, niesamowite jak ten czas szybko leci. Za 26 dni wracam do collegu, a pamiętam jak dziś dopiero zaczynałam wakacje. Ale nic, nie ma co narzekać, taka jest kolej rzeczy. Jedno się kończy, żeby drugie mogło się zacząć. Konicznie muszę wrócić do robienia podsumowań miesięcznych albo chociaż dwu miesięcznych na blogu, brakuje mi tego i na prawdę miło wrócić do tego, co było i przypomnieć sobie co się działo. Tym nardziej, że sierpień planuje wykorzystać na maxa, bo pomimo dwóch pracy mam sporo wolnego czasu, a później jak pójdę do collegu, to niestety nie będę mogła pozwolić sobie czasowo na 5-6 treningów tygodniowo. Więc sierpień będzie aktywnym miesiącem i na pewno zaczytanym. Planuje przeczytać conajmiej 15 książek (10 z nich to Saga o Fjällbace Camilla Läckberg ) Czy się uda, zobaczymy :)

Tydzień temu w sobotę miałam nieprzyjemną przygodę.
Wyobraźcie sobie, że leżę sobie na balkonie, klimat sobie zrobiłam, światełka zapaliłam, kocyk wzięłam jakby mi było chłodno i oczywiście czytam książkę (było po 23 więc całkiem ciemno) no i relaksuje się, na górze słyszałam krzyki sąsiadów, ale nie przejmuje się i czytam dalej, a tu widzę zwisajaca nogę z balkonu na górze i szok (Sebek śpi w sypialni w drugim pokoju i nie wiem co robić) szybko wzięłam ksiazke i telefon nie pamiętalam że koc też złapałam i szybko wybieglam z balkonu zamknęłam szybko i jak sparaliżowana stałam i patrzyłam jednocześnie wołając Sebka, za chwilę przyleciał biedny nie wiedział o co chodzi i mu pokazuje że ten gostek schodził z balkonu z drugiego piętra przez nasz, byłam tak rozstrzesiona, że normalnie się rozplakalam i przez prawie 20 min Sebek nie mógł mnie uspokoić bo się cała trzeslam, dobrze że mnie przytulił bo tak to nie wiem kiedy bym się ogarnęła, straszne przeżycie. Aż strach pomyśleć co by było jakbym czytała jakiś thriller, chyba bym padła na zawał. No bo kto normalny schodzi z drugiego piętra po balkonach ? Okay, myśle, że w dzień to by mnie jakoś to specjalnie nie ujęło, ale w nocy naprawdę się przestraszyłam. Później jak się zastanawiałam nad tą sytuacją, to przychodziły mi do głowy rózne scenariusze np. a co by było jakbym miała włączony ruch obronny i po prostu bym go kopnęła albo zrzuciła z balkonu, mógłby mieć nogi połamane albo jakiś większy uraz, moja koleżanka ma taki ruch obronny, że jak ktoś ją zachodzi z tyłu nawet dla zabawy (buch) to ona od razu z pięścią w twarz, jej kolega kiedyś przez przypadek tak oberwał.


Uwielbiam patrzeć jak się przejaśnia i udało mi się zrobić właśnie małą relację takiego widoku. Zdjęcie robione z tego samego miejsca, tylko w różnych godzinach. Ja zdecydowanie jestem fanką trzeciego widoku, gdzie widać góry i od razu świat lepiej wygląda, mam wrażenie, że tak radośniej. Bo pierwsze zdjęcie jest dosyć mroczne i smutne.

Klara