Nie ma zbyt wiele cza­su, by być szczęśli­wym. Dni prze­mijają szyb­ko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpi­suje­my marze­nia, a ja­kaś niewidzial­na ręka nam je przek­reśla. Nie ma­my wte­dy żad­ne­go wy­boru. Jeżeli nie jes­teśmy szczęśli­wi dziś, jak pot­ra­fimy być ni­mi jutro?

Phil Bosmans

 

Jakie to jest śmieszne, że jak my narzekamy to nie przeszkadza nam to, że inni narzekają, a jak tylko przestaniemy to dla nas jest to irytujące. Właśnie taką miałam wczoraj sytuację, z dwoma koleżankami z college mamy swoją grupę konferencyjną w Messengerze, założoną spontanicznie przeze mnie poł roku temu na jednej lekcji, która ciągnęła się bardzo więc wymyśliłam nazwę "Znudzeni lekcją, byle do przerwy" i tak właśnie rozpoczęła się nasza historia, dzięki tej grupie super się zaprzyjaźniłyśmy i znalazłyśmy dużo wspólnego, a najśmieszniejsze w tym to, że zaczęliśmy od narzekania, dosłownie na wszystko, na pogodę za oknem, na nudne lekcje itp. ,oczywiście pisałyśmy tam też o pozytywnych rzeczach, więc była równowaga. Ale zwykle każdy nasz dzień zaczynałyśmy meldunkiem " wstałam, ale mi się nie chce " albo najchętniej poszłabym jeszcze spać " itp. I tak było prawie każdego dnia.

Jak wiecie moim z jednych celów i postanowień na wrzesień jest nie narzekać. Na razie o dziwo to mi się super udaje, nawet deszczowa pogoda nie przeraża mnie jak kiedyś, wstaję chętnie o 7 albo nawet przed i nie spóźniam się do college( ostatnimi czasami czyt. maj i czerwiec) nigdy nie byłam punktualnie, zawsze albo kilka minut po albo nawet 15 i zawsze w biegu. I powiem Wam, że dużo zależy od naszego nastawienia (tak wiem Ameryki nie odkryłam), ale czasami trzeba to przeżyć, żeby to zrozumieć, więc ja do tego punktu właśnie doszłam. Czasami mam wrażenie, że mam więcej energii i siły jak staram się widzieć plusy niż minusy,  więc to jest na pewno jedna z zalet. Po za tym często inni są miło zaskoczeni Twoja postawa, choć to czasami nie jest łatwe i początkowo trzeba się pilnować żeby nie wystrzelić z "cóż za okropna pogoda albo znowu jest zimno ". Ale nie ma rzeczy niemożliwych i wszystkiego można się nauczyć :)

Czemu narzekamy? Myślę, że po części chcemy, żeby inni nam współczuli, żeby postawili się w naszej sytuacji albo żeby po prostu nas pocieszali, idealny przykład z życia :

Stoję z Madzią na przystanku czekając na naszą 6 i podchodzi do nas Kasia (koleżanka z klasy z college) i pierwsze słowa które do nas rzuca, to że "-nie spodziewała się tylu prac domowych, że jest coraz trudniej, że musi więcej czasu na to wszystko poświęcać itp. cała litania minusów. Na co my z wielkim spokojem, żeby nie przesadzała, bo kilka rzeczy już mieliśmy i wiadomo, że im wyższy poziom tym trudniej itp. trochę była zdziwiona, a wręcz zszokowana jak my się w tym odnajdujemy i nie przeżywamy z nią. Niby mówią, że Polacy najbardziej narzekają i tym podobne stereotypy myślę, że jest w tym niestety sporo prawdy, ba sama swego czasu należałam do tej grupki, co prawda nie narzekając na swoje życie, ale narzekając na pogodę. Myślę, że powinniśmy starac się wyjść z tej "strefy", po co marnować czas na to, co i tak nie zmienimy?

A o to wyprawa do mini zoo w Calderglen Country Park :)



Klara