Od­wa­ga to pa­nowa­nie nad strachem, a nie brak strachu.

Mark Twain

Ostatnio miałam bardzo dobry weekend, jeden z najlepszych jesiennych. W sobotę napisała do mnie przyjaciółka czy nie zostanę na noc z dwójką dzieci (8 lat i 9, to starsze jej, a młodsze jej koleżanki), bo spontanicznie została zaproszona na urodziny znajomej więc szybko szukała opieki, a że ja uwielbiam opiekować się to się zgodziłam, przyjechała po mnie bo mieszka w innym mieście i pojechałam. Chłopca już znałam, ale tej dziewczynki nie. Było naprawdę fajnie, układaliśmy puzzle, opowiadali mi o książkach, które sami czytają, pograliśmy balonem, a o 1 poszli spać, więc mieli taki dzień dziecka, normalnie w weekendy chodzą koło 12, więc mieli godzinkę gratis.

W niedzielę wybrałam się z koleżankami z collegu do kina na Bridget Jones Baby. Powiem, wam że rewelacyjny film, uśmiałam się bardzo, nie obyło się scen gdzie aż płakałam ze śmiechu. Z racji tego, że wybrałyśmy się prawie 3 tygodnie po premierze to było mało ludzi, dzięki czemu nie musiałyśmy się martwić, że ktoś nam zwróci uwagę, że za głośno się śmiejemy albo czasami przeżywamy "ooooo". Jednym słowem byłyśmy najgłośniejsze, wybawiłam się doskonale. Myślę, że na pewno obejrzę ten film albo jeszcze lepiej zrobię sobie maraton filmowy i obejrzę wszystkie dotychczas powstałe części :) Tym bardziej, że szykuje mi się wolne tygodniowe z collegu więc chętnie z dodatkowego czasu skorzystam.

Oczywiście przed filmem nie obyło się, bez mojej przygody...

Przyjechałam 15 minut wcześniej niż byłam umówiona przed kinem z koleżankami , wiec korzystając z takiego ładnego zapasu czasu weszłam do środka do tego budynku( które będzie pokazane niżej) i zaczęłam wjeżdżać na sama góra (on ma 6 dużych pięter ) z racji tego ze było już ciemno chciałam zobaczyć widoki z góry. Praktycznie widać panoramę centrum wiec pokonałam około 7 schodów ruchomych i cała uhahana i szczęśliwa zaczęłam zrobić zdjęcia , porobiłam , popatrzyłam i chce zjeżdżać a tu patrzę nie na przejścia ani do windy ani do schodów ruchomych w dół , tylko miałam przed sobą te w górę (którymi wjechałam) , na szczęście było przejście ewakuacyjne wiec nie wiele myśląc ruszyłam w dół, a tu patrzę labirynt centralnie niby schody prowadzące w dół a później jakieś dziwne skręty, patrzę jakieś drzwi , próbuje je otworzyć a tu nic , wiec schodzę dalej i dalej, później znów drzwi ale na szczęście prowadzące do 4 tak wiec zeszłam ewakuacyjnym dwa piętra , potem wyszłam i jedna koleżanka do mnie dzwoni, ze już jest wiec żeby było szybciej zeszłam do windy. Mówie Wam jak mi się w pewnym momencie dziwnie zrobiło jak sama byłam na tych schodach która wyglądały normalnie jak piwnica , masakra , brak zasięgu, na szczęście były oświetlone, bo nie wiem ile by mój telefon wytrzymał jako latarka , bo oczywiście miał poniżej 10 procent.

Ale widoki były warte zachodu i minimalnego strachu, który się pojawił.



Telefonowe zdjęcia

relax przed seansem, Pumpkin Spice Latte -Starbucks <3 Madzia, Kamila, Magda i ja :)
 zdjęcie w windzie musi być ;D

Klara