Aby marze­nie mogło się spełnić, naj­pierw mu­sisz zacząć marzyć.

Brian Tracy

Ostatni piątek nie był dla mnie zbyt dobry, przez co przez jakiś czas chodziłam " nie zbyt radosna", nie mogłam się pogodzić z tym jak mogłam zostać tak potraktowana, przez co moje plany runęły. Jeszcze doszedł czas przed okresem więc moja emocjonalność była zachwiana. Wyobraźcie sobie taką sytuację, nauczyciel daje Wam do wyboru dwa dni (egzamin) z których możecie sobie wybrać ktory Wam pasuje, a nastepny macie wolny w tym przypadku była to środa i piątek, więc oczywiście chciałam środę, żeby mieć  dłuższy weekend. I wolałam wcześniej i potem mieć z głowy, a nie myśleć o tym. I za każdym razem jak Dave mówił na którą godzinę kto chce się wpisać to ja z Doną się zgłaszałam oby tylko była środa, ale on nas olewał i nas nie zapisał, potem wszystkie godziny były zapełnione (bo w miedzyczasie zgłaszali się inni, mimo tego że byłyśmy pierwsze) i został piątek, gdzie się już nie zgłaszałyśmy, więc jesteśmy przed ostatnie i  Dona musi mówić dwa razy bo jedna osoba po nas nie ma pary. Dave pytał się mnie, ale ja się nie zgodziłam, bo z jakiej racji ja mam zdawać dwa razy tym bardziej, że nie chciał nas zapisać. Wiem, życie jest niesprawiedliwe, ale są pewne granice. 

Mój humor dobił dna szczególnie w poniedziałek i wtorek, nie miałam ochoty z nikim w collegu gadać,z trudem pojechałam do collegu, każdy widział, że jestem niezadowolona i nie chciałam wymuszać uśmiechu.
Uczę się wyrażać swoje emocje i już nie zakładam maski jak coś nie idzie po mojej myśli. Nie musimy być każdego dnia pozytywni ani radośni, jak nie jest nam do śmiechu, choć wszyscy z zewnątrz chcą blokować nasz nastrój, a często dając "upust emocjom" lepiej się poczujemy.
Oczywiście nie obyło się bez pytań, czemu jestem zła, ale najlepsza była moja koleżanka dzisiaj jak po collegu do mnie zadzwoniła i zapytała się czy się na nią obraziłam, bo z nią krótko rozmawiałam na przerwie, z jednej strony to na prawdę miłe, że ktoś się Toba  martwi i przejmuje, ale z drugiej strony po dzisiejszym i wczorajszym dniu stwierdzam, że otoczenie ma problem z akceptacją tego jak się czujemy. Tym bardziej, jak każdego dnia jesteśmy uśmiechnięci.

Jak to mówią nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło, z racji wolnego dnia (bo w pracy też mam) jadę  w góry, może tam uda mi się znaleźć śnieg.

Nie ma to jak wybrać  się do parku z celem sfotografowania rzeki, a wrócić do domu ze zdjęciami wiewiórek, szkoda, że nie wzięłam orzeszków, za to pozowanie należało im się dużo :)

Klara