Chodź znajdziemy tylko nasze szczęście...(tu ru ta taj tu ru taj...)

Paweł Domagała "Szczęście"

Wróciłam. W Paryżu było pięknie, cudownie i ... właśnie, zawsze musi być jakieś ale. Generalnie podobało mi się to miasto, choć moje serce zostało w Hiszpanii, więc nie mam takiego czegoś jak zawsze "ooo, już wyjeżdżam , chcę tu jeszcze wrócić". I myślę, że te moje 3 dni (19-21 listopad) w sumie dwa pełne ,bo w poniedziałek po południu wylatywałam, wystarczyły. Czy tam jeszcze kiedyś  pojadę? Trudno powiedzieć. Byłam, zobaczyłam, zdjęcia zrobiłam :)

Mój hotel znajdował się blisko Wieży Eiffla (jakieś 10 minut spacerkiem wolnym, a szybszym 6). Więc mogłam zobaczyć ją zarówno w dzień jak i w nocy, a nawet mogłam wybrać sie o pełnej godzinie porą wieczorową, żeby zobaczyć jak "mryga" przez 5 minut, w tym tygodniu postaram się ogarnąć filmiki i zobaczymy jak to wszystko wyjdzie. Lokalizacja była na plus. 

Pogoda dopisała, byłam w szoku, że jest tak ciepło 15 a nawet 17 stopni. Oczywiście był przelotny deszcz, ale to miasto ma również klimat jak pada i o dziwo, nie przeszkadzało mi to. Podrożowałam głównie takim małym stateczkiem po Sekwanie i autobusami (ale tylko na lotniska). 

Moje pierwsze wrażenie jak spojrzałam na Wieżę Eiffla było "oo, myślałam, że jest większa". I skubana jest bardzo fotogeniczna, bo na żywo (szczególnie jak się spojrzy z bliska) nie wygląda tak urzekająco. Byłam również na samym szczycie w nocy, niesamowity widok, choć mega wiało i myślałam, że normalnie odlecę, ale było na prawdę warto i w nocy nie ma kolejek więc kolejny plus, bo w dzień trzeba niestety stać, 4 godziny minimum plus jest tłoczno, więc to nie to samo. Mi udało się wejść ostatnim wejściem i ludzi na oko było może ze 100 albo nawet mniej więc były duże luzy. 

Zaczynajmy, pierwsza część Paryża. Wieża Eiffla o każdej porze :)

Klara